Ik ben als enigst kind opgegroeid bij ouders die het erg belangrijk vonden wat de buitenwereld van hun dacht. Ik weet nog goed dat ik als kind vaak te horen kreeg “gedraag je want wat moeten de mensen wel niet van je denken”

 

 

 

In mijn ogen deed ik niks verkeerd en was ik gewoon een kind die haar gevoel volgde maar op den duur ga je de overtuigingen die je ouders je meegeven geloven. Op een gegeven moment veranderde ik dan ook van een spontaan kind naar een teruggetrokken meisjes wat eerst naar de ogen van haar ouders keek voordat ze iets durfde te zeggen. 

 

Ik kwam op praktisch gebied niks te kort, we gingen op vakantie, er was voldoende te eten en ik werd ook behoorlijk verwend met mooie kleding en cadeaus. Ja mijn ouders hielden heel veel van mij en toch lukte het ze niet om onvoorwaardelijk van mij te houden want ik moest altijd wel ergens aan voldoen.

 

Ik ben als baby 5 weken te vroeg geboren, kreeg allergieën en eczeem. Altijd dacht ik dat het een aangeboren iets was maar sinds ik yogadocent ben en met de opleiding tot holistisch therapeut ben begonnen ben ik veel bewuster en weet ik dat er achter die klachten een heel verhaal zit. Op driejarige leeftijd verdween het eczeem en kreeg ik ernstige astmatische bronchitis. Na de vele hormoonzalven kreeg ik nu prednison, en dit heb ik jaren geslikt. 

 

Als kind was ik bijna altijd benauwd. Ik kon niet met andere kinderen spelen want dan kreeg ik het benauwd, ik kon niet rennen want dan kreeg ik het benauwd. Ondanks dat ik de zwaarste medicijnen kreeg werd mijn astma niet minder… Integendeel ik werd er alleen maar zieker van. Ik hoefde mezelf maar te stoten en ik zat vol blauwe plekken, ik viel een keer van mijn fiets en had bloed in mijn broek van een kleine inwendige bloeding want ik had nog geen leeftijd om ongesteld te zijn en ik veranderde van een slank kind naar een dik opgeblazen kind wat mijn astma nog meer verergerde. 

 

Het was vreselijk om een aanval te krijgen, dat beklemmende gevoel dat je niet voldoende zuurstof krijgt. Waarvan je houding helemaal naar de benauwdheid gaat staan. 

 

En nu deel ik een inzicht wat ik vroeger niet wist. Dat beklemmende gevoel kwam ergens vandaan en uitte zich in mijn astmatische klachten. Als ik terugkijk op mijn kinderjaren was ik over het algemeen altijd benauwd maar er waren ook periodes dat ik minder last had van benauwdheidsaanvallen en laten dat nu net de periodes zijn dat ik NIET bij mijn ouders was…….

 

Ik was, voor langere tijd, veel bij andere mensen zoals bij mijn opa en oma en bij onze buren. Mijn moeder kon de zorg voor haar enige kind niet aan en projecteerde haar angst op mij. Altijd werd ik bang gemaakt “Als je iets opraapt van straat dan ga je dood” “Als je niet naar mij luistert komt er niks van je terecht” 

 

Altijd werd ik wel gewezen op iets wat fout kon gaan. Ik mocht niet in de zandbak spelen want dan zou ik ziek worden, als mijn kleding vuil werd dan werd ik gelijk omgekleed en ze vertelde zelf dat ik als baby een keer helemaal onder de warmtebultjes zat omdat ze mij veel te warm had aangekleed omdat ze bang was dat ik verkouden zou worden.

 

Bij ons in de straat was een boerderij waar alle kinderen van de straat mochten spelen, ik mocht niet meedoen want van al die bacteriën zou ik ziek worden, ik mocht alleen spelen veilig binnen het hek van ons eigen huis. Je snapt dat kinderen mij op den duur ook niet meer vroegen om mee te spelen. Als compensatie kreeg ik veel speelgoed. 

 

Om terug te komen op dat beklemmende gevoel, mijn moeder leefde zo in angst en was zelf altijd bang dat er iets zou gebeuren dat ik het daar letterlijk benauwd van kreeg, want waarom had ik het minder benauwd als zij niet in de buurt was? 

 

Op een gegeven moment namen mijn ouders mij mee naar een homeopaat, ook al stond mijn vader daar absoluut niet achter, ze wilden toch van alles proberen om mijn benauwdheid te verminderen. Ik weet nog goed dat die homeopaat mij vroeg of ik blij was en ik daarop antwoordde dat ik het leven met mijn ouders niet leuk vond. In de auto was mijn moeder erg teleurgesteld in mij en zei dat ik dat niet had mogen zeggen. We zijn ook nooit meer terug geweest bij deze homeopaat………

 

Een tijdje later nam mijn oma mij mee naar een andere homeopaat en die vroeg me het hemd van het lijf. Nu begrijp ik waarom want al die details zijn ontzettend belangrijk om een beeld te vormen waar de klachten vandaan kwamen. 

 

Ik zat nog op de basisschool en moest al ontgiften van de troep die ik al jarenlang slikte. Ik zat drie dagen lang alleen op water met bitterzout en ik vond het niet eens erg want dat voelde goed voor mij. Ook kreeg ik homeopathische korrels en ik stopte met de prednison. Vanaf dat moment ging het stukken beter met mij, ook al had ik zo nu en dan nog steeds astma aanvallen. Op dat soort momenten wilde ik mijn moeder niet in de buurt hebben want die kon het toch niet aan en gaf mij zelfs de schuld van die aanval want ik zou deze zelf uitlokken. 

 

Op een gegeven moment ging ik naar de middelbare school en dat was voor mij echt het moment dat ik van dat zieke lichaam af wilde. Ik begon met sporten en werd me bewust van gezonde voeding. Ook woonde ik niet meer bij mijn ouders maar bij mijn opa en oma. Dit was een moment waarop het met mijn gezondheid bergopwaarts ging. Ik kreeg letterlijk meer lucht. De astma aanvallen werden steeds minder en ik ging mezelf steeds gezonder voelen mede dankzij mijn leefpatroon. Ik ben er al op zeer jonge leeftijd achter gekomen dat de manier waarop je je lichaam behandeld van enorm belang is voor je gezondheid.Op 18-jarige leeftijd verhuisden mijn opa en oma en ging ik weer bij mijn ouders wonen. Die hadden al mijn hele toekomst uitgestippeld. Ik zou bij hun op de zaak komen werken en dat ik andere plannen had daar hadden ze geen boodschap aan. Alleen zij wisten wat goed voor mij was en als ik mijn eigen ding zou doen dan kwam er niks van mij terecht. Dus ik heb, uit angst dat ze gelijk kregen, keurig gedaan wat ze van mij verlangden. Ik had toen die tijd al een passie voor sporten, gezondheid en gezonde voeding maar mijn vader zei dan “Kind daar kun je je geld niet mee verdienen” Dus ik zette datgene waar ik voor stond opzij en ging werken in de zaak. 
Op dat moment ontwikkelde ik weer klachten, ik kreeg hoofdpijn en er kwam spanning tussen mijn schouders, er lag letterlijk een ballast op mijn schouders. Ik werd doodongelukkig aan de gedachte altijd zo te moeten levenIk was 25 toen ik ging samenwonen en nog moest ik verantwoording afleggen aan mijn ouders. Ze deden het wel uit liefde en ze hadden niet door dat ze op de verkeerde manier bezig waren. Ik droomde over hoe ik het echt zou willen en had nooit gedacht dat dat zou gebeuren, en toch is dat gebeurd……..

 

Voordat ik ging werken aan mijn dromen is er iets tragisch gebeurd……. Op 17 juni 2010 overleed plotseling mijn vader aan een hartinfarct. Op dat moment stond alles even stil want ondanks dat ik niet mocht zijn wie ik wilde, hield ik wel veel van mijn vader en stond hij altijd voor mij klaar. 

 

 

 

Na het overlijden van mijn vader stortte mijn moeder in en had ik geen tijd om te rouwen om mijn vader want ik had de zorg voor haar. Ik was een moeder voor haar ipv dat zij een moeder voor mij was. Ik zorgde voor haar uit loyaliteit voor mijn vader. Echter brak mij dit op en ben ik aan yoga gaan doen om beter met de situatie om te kunnen gaan. Dit vond ik zo ontzettend fijn dat ik ineens een aha moment kreeg…….. Ik wilde ook yogadocent worden. 
Niet lang daarna heb ik mezelf ingeschreven van de basisopleiding en daarna voor de 4-jarige hatha yoga opleiding. 
En hier is mijn reis begonnen. Die 4 jaar waren als therapie en hebben mij zoveel inzichten gegeven. Ik dacht stellig dat ik na die 4 jaar klaar zou zijn maar het verlangen naar meer kennis, inzichten en zelfontwikkeling werd alleen maar groter en ook de wens om hiermee andere mensen te helpen.
 
Na verschillende yogaopleidingen wilde ik nog meer de verdieping in en koos voor een opleiding tot holistisch therapeut. Hier kwam ik erachter dat ziektes in het lichaam er niet zomaar zijn, ze zijn er om ons iets te vertellen.
Het begint vaak met waarschuwingen. In mijn geval waren dat mij eczeemklachten als baby, dit waren opgekropte emoties die ik van mijn moeder had overgenomen. Deze emoties zijn steeds verder weggedrukt met medicijnen dat het zich op mijn longen heeft geslagen. 
Als kind was ik me al bewust hiervan alleen mocht ik dat niet uitspreken. Het was een hele reis om te staan waar ik nu sta en ik ben er nog niet, maar de weg ernaartoe is belangrijker dan de bestemming.

 

Met mijn verhaal wil ik NIET zeggen dat medicijnen niet moeten worden ingenomen want soms heb je geen keus maar wat ik wel wil zeggen is dat de meeste mensen zichzelf kwijt zijn geraakt….
We zijn allemaal geboren als onze unieke zelf maar door onze opvoeding en de maatschappij ontwikkelen we beperkende overtuigingen waar we last van kunnen zodat we aan onszelf gaan twijfelen, denken of we wel normaal zijn en niet je dromen durven te volgen. 
Hierdoor beperk je jezelf en raak je jezelf kwijt. Je lichaam geeft je eerst kleine signalen maar als je daar niet naar luistert ontwikkel je lichamelijke maar ook geestelijke ziektes. 

 

De klachten die ik als baby had was de overgenomen energie van mijn moeder, daarom is het mogelijk dat ook zeer jonge kinderen ziek kunnen worden. Er zullen uiteraard altijd uitzonderingen op de regel zijn en waarvan er sprake is van aangeboren maar ook dat komt ergens vandaan want alles is ontstaan vanuit energie.  

 

Zijn mijn ouders dan nu schuldig aan wat ik heb meegemaakt? Nee zeker niet, want ook zij hebben moeten dealen met situaties uit het verleden, die ze gemaakt hebben tot de personen die ze zijn/waren. Zij deden wat voor hun het beste leek en hebben dat met liefde gedaan.

 

Alles in het leven gebeurd met een reden, dus ook de minder leuke dingen. Het is enorm belangrijk om in verbinding te komen met jezelf want vanuit daar ervaar je pas echte vrijheid, omdat je dan precies weet wat goed voor je is. Dit proces heeft mij al zoveel gebracht: 

 

  • Zo goed als astma vrij(ik heb in ieder geval al sinds ik van de middelbare school af ben geen aanvallen meer gehad).
  • Ik weet waar ik voor sta en wat belangrijk voor mij is
  • Ik voel aan wat goed voor me is en laat datgene wat niet goed voor me is gaan.
  • Ik leef het leven wat ik wil 
  • Ik doe mijn werk met passie én met een missie
  • Ik vind het fijn om ook andere deze inzichten te geven

 

De weg ernaartoe was zeker niet makkelijk en ook nu komen er regelmatig obstakels op mijn pad maar in tegenstelling tot mijn moeder leef ik in vertrouwen en niet in angst. 

 

Als je dat weet en voelt zal alles beter gaan stromen en zal je het geluk in jezelf voelen. 

 

Op het moment ben ik naast de yogalessen ook al bezig met mijn praktijkopdrachten holistische therapie en ben ik  mijn eerste holistische yogaprogramma aan het opzetten

 

Astma in het gezin op een holistische manier ondersteunen

 

Ik weet als geen ander hoe het voelt om met astma op te groeien en wat voor impact dat heeft op het gezin. Daarom wil ik daar iets mee doen zodat ik andere mensen kan begeleiden in dit proces.

 

Ook met mijn yogalessen worden er veel resultaten geboekt:

  • Mensen voelen zich beter in hun vel
  • Krijgen meer zelfvertrouwen
  • Hebben minder last van lichamelijke klachten
  • Kunnen weer lekker slapen

Dit is waar ik het voor doe!!

 

Wil jij ook iets veranderen in je leven, heb je bepaalde vraagstukken, angsten, beperkende overtuigingen of wil je je gezondheid, net als mij, verbeteren?

 

Meld je dan aan voor mijn gratis facebook pagina:

 

BODY&MIND IN BALANS MET YOGA EN HOLISTISCHE THERAPIE

 

https://www.facebook.com/groups/434527230695175/

Hier deel ik tips, inzichten, inspiratie en veel meer en je kunt er je vragen stellen.

Ik wens je een mooi en gezond leven!

 

 

 

Liefs Wilhelmina